Het was eindelijk zover: de fietstocht door het gebied waar in 1944 de slag om Arnhem plaatsvond, of beter gezegd, het gevecht om de Rijnbruggen in Arnhem. Het idee was ontstaan in de mooie en vooral droge zomer. Maar zoals het KNMI al had voorspeld: droog zou het niet zijn deze zaterdag 19 oktober. Toch zijn er veel vrienden van de Stichting Samen Verder die zich melden op de parkeerplaats bij de Nieuwe Kerk.
Het regent nog steeds als we aankomen op de parkeerplaats van juffrouw TOK op de Ginkelse Heide bij Ede. We laden de fietsen uit de vrachtwagen van de kringloopwinkel, maar blijven nog even schuilen in de laadruimte van de vrachtauto voor de harde regenbui. Maar daarna vertrekken we richting Wolfheze over het fietspad langs de Heide. We staan natuurlijk stil bij het monument van de 10e parachutebrigade die hier op 18 september ’44 zijn geland. Vanaf de Ginkel naar Wolfheze is nog best wel een aardig eindje, zeker om te lopen, zoals de parachutisten toen moesten doen. Onderweg wordt de regen minder en op het kruispunt in Wolfheze krijgen we uitleg van Peter Brink over de route die de soldaten hebben gevolgd. Op dit kruispunt splitsten de routes zich richting Oosterbeek en richting de Amsterdamseweg. Een derde groep trok op langs het spoor.
Na de koffie in het warme en droge restaurant op het kruispunt gaan we over het fietspad naar Oosterbeek. Om bij de ‘Airborne begraafplaats’ te komen moeten we de Stationsweg oversteken. Op deze weg die overgaat in de Dreijenseweg is hard gevochten door de paratroepen en zijn er velen doden gevallen. We zijn er stil van. Ook op de begraafplaats zijn we onder de indruk: zoveel vooral jonge mannen zijn er omgekomen bij deze harde en felle gevechten in Oosterbeek!
We gaan verder richting het centrum. Eerst nog langs het beroemde hotel Dreijeroord, dat onlangs fraai gerestaureerd is. Hier hadden de soldaten van Kings Own Scottish Borderers hun hoofdkwartier, en zij hadden het altijd over The White House. Een echtpaar uit onze groep ontdekt verrast dat ze hier een keer overnacht hebben zonder dat ze wisten van het roemruchte verleden van dit hotel.
Nu willen we richting Hartenstein. Maar eerst is er een lunch afgesproken in restaurant ’Schoonoord’ in het centrum van Oosterbeek. Dit restaurant was in de septemberdagen van ’44 een noodhospitaal waar de plaatselijke huisartsen zelfs noodoperaties uitvoerden om het leven van de militairen te redden. Na het eten dwalen we wat over het landgoed Hartenstein, waar ook de jaarlijkse Airbornewandeltocht start. Hotel Hartenstein was indertijd noodgedwongen het hoofdkwartier van generaal Urquhart. Nu is er het Airbornemuseum gevestigd. Maar dat is een aparte excursie waard.
Het is helemaal droog als we naar het benedendorp fietsen. Rond het eeuwenoude kerkje daar is fel gevochten. Achter de kerk is het huis waar toen de familie Ter Horst woonde. Mevrouw Kate ter Horst staat bekend als de Florence Nightingale van Oosterbeek. Vanaf de kerk fietsen we via de Weverstraat weer omhoog. Ook hier heeft een heftige strijd gewoed. In heel Oosterbeek, ook in de bossen eromheen, is het een ramp om bomen om te zagen: de kettingzagen gaan altijd stuk op de vele kogels in het hout.
Gezellig napratend fietsen we terug naar de Ginkelse Heide. Ondanks dat we met veel regen begonnen zijn vinden de vrienden van Samen Verder het een geslaagde fietstocht. Er ontstaan ter plekke al ideeën voor een nieuwe fietstocht vanuit Oosterbeek naar de overkant van de Rijn.